اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان





سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در محور مقاومت
ارزیابی و پیشنهاد - زمستان 1396


۲۰ تیر ۱۴۰۲   2356  0  0 گزارش نهاد
کشورها صرفاً با گفتار سیاسی تشکیل می‌شوند. این شاید مهم‌ترین و موثرترین راهبردی باشد که ما باید در قبال کشورهای محور مقاومت در پیش گیریم. گفتار سیاسی، مرز یک کشور و یک ملت را روشن می‌کند و اجازه می‌دهد که آنها در درون خود انسجام و همبستگی داشته باشند و بتوانند واجد سرنوشتی مشترک شوند. اگر گفتار یک ملت، که همواره سیاسی است، مخدوش شود، مرزهای کشور به خطر می‌افتد و معنای ملت‌بودنش سست می‌شود. همین گفتار است که دوستان و دشمنان یک کشور را معلوم می‌کند و آنها را در وضعی نسبت به دیگر کشورها قرار می‌دهد.

این شماره از گزارش‌نهاد، با پژوهش و تالیف اباصالح تقی‌زاده طبری و در زمستان 1396 به سفارش پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی تهیه شده است. تاریخ تهیه این گزارش، مقارن است با اوج تحرکات داعش و گروه‌های تکفیری جدید در منطقه. با این وجود و علی‌رغم شکل‌گیری آرایش و موقعیت جدید نیروهای سیاسی در منطقه، این گزارش همچنان می‌تواند حاوی بصیرت‌هایی برای عمل جمهوری اسلامی ایران باشد.

برای دریافت فایل PDF گزارش روی  کلیک نمایید.

فهرست مطالب

خلاصۀ  اجرایی
مقدمه/ بحران منطقه و تحلیل‌های ناکام
توصیف مسئله / بحران تعلق
    بحران تعلق و روند تضعیف نهادهای رسمی سرزمینی
    بحران تعلق و روند فراسرزمینی جذب مبارزان گروه‌های تکفیری
گزینه‌های سیاستی
    سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی در نسبت با مردم
    سیاست‌های فرهنگی در نسبت با ساختارهای سیاسی و فرهنگی
نتیجه‌گیری
    حمایت و تقویت «گروه‌های سرزمینی»
    باز کردن مسیر تنظیم سازوکارهای سیاسی پایدار در کشورهای بحران‌زده
    طرحی از گفتار سیاسی برای کشورهای بحران‌زده

 

 

بحران تعلق سیاست سرزمین
دیدگاهتان را بنویسید
نام

ایمیل

متن پیام ارسـال دیدگـاه
دیدگاه
در محاصرۀ ناملت‌ها
فلسطین، مسئله‌ای مربوط به سیاست داخلی است
اباصالح تقی‌زاده طبری   
دولتی که ملی باشد در پی جغرافیای مستقل خود می‌رود و چگونه می‌تواند با اسرائیل که موجودیتی مجعول و وابسته است و همچون ویروسی به اینجا و آنجا سرایت می‌کند، بسازد؟ اگر اسرائیل رسمیت یابد، هیچ دولت ملی در منطقۀ ما نمی‌تواند مطمئن به رسمیت خود باشد. به همین جهت است که مسئلۀ فلسطین، لااقل در منطقۀ سرنوشت‌ساز غرب آسیا، مسئله‌ای مربوط به سیاست خارجی کشورها نیست؛ هر موضعی در قبال اسرائیل مستقیما مربوط به موضع کشورها دربارۀ مردم خویش است.


سرمقاله
مشارکت ناامید
بدون تشکل‌یابی نیروهای مولد، نیروی انقلابیِ وفاداران جمهوری اسلامی به مصرف می‌رسد
محمدرضا هدایتی    سیدعلی کشفی   
فقدان گفتارهای سیاسی مؤثر و قدرتمند و کادر رهبری قابل‌اعتماد در این شرایط، می‌تواند سرنوشت متفاوتی برای این نیروها رقم بزند؛ سرنوشتی که یا نیروی ایجادشده را سرخورده‌تر می‌کند و فرومی‌نشاند یا آن را در جهاتی مغایر با منافع و قدرت ملی ایران به مصرف رساند. در این میان، شکل‌گیری تشکلی از نیروهای سیاسیِ مولّد که بتواند واجد گفتاری قدرتمند و امیدآفرین و کادر رهبری منسجم باشد، ضروری به نظر می‌رسد.


سرمقاله
جغرافیای ضعیف
سیاست همسایگی نمی‌تواند صرفا پیگیری منافع باشد
علیرضا شفاه   
چین قطعا باید در اولویت بالای همکاری‌های اقتصادی ایران قرار بگیرد اما نمی‌‌تواند سیاست همسایگی دولت آقای رئیسی را تضمین کند. چین کشوری آرام است و اقتصادی جهانی دارد. اقتضای سیاست خارجی چین این است که از جنگ‌های نیابتی ایران و عربستان جلوگیری کند اما اگر بنا باشد ثبات اقتصادی جامعۀ ایران منجر به قدرت‌نمایی‌ها و تنش‌های تازه‌ای در منطقه شود، قطعا چین ضامن فعالیت‌های اقتصادی‌ای نمی‌شود که به چنان نتیجه‌ای منجر شود. در ذیل همین محاسبه است که چین ذیل مزایایی که به این منطقه می‌بخشد مراقبت می‌کند که روی زمین لغزنده و پرفتنۀ آن پیراهن‌آلوده نشود. آیا ما می‌توانیم خودمان را به‌عنوان برندۀ مطلق منطقه معرفی کنیم و همۀ امنیت آن را تضمین نماییم؟





موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)