اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان









روح‌الله جعفری


دکتری علوم سیاسی

پژوهشگر موسسه اندیشه دفاعی




دیدگاه
پارادوکس معیوب
هر سرنوشتی برای جنگ اوکراین، ممکن است برای ایالات متحده ناگوار باشد
جوزف مرشایمر   

در میان محققان روابط بین‌الملل به‌طور گسترده پذیرفته شده است که گرایش قدرتمندی برای تشدید جنگ‌های طولانی‌مدت وجود دارد. با گذشت زمان، ممکن است کشورهای دیگر وارد این درگیری شده و سطح خشونت احتمالاً افزایش می‌یابد. احتمال وقوع این اتفاق در جنگ اوکراین واقعی است. این خطر وجود دارد که پای ایالات متحده و متحدانش در ناتو به جنگ کشیده شود. همچنین احتمال استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در اوکراین وجود دارد و حتی ممکن است به تبادل هسته‌ای بین روسیه و ایالات متحده منجر شود. دلیل اساسی که ممکن است این نتایج محقق شود این است که مخاطرات برای هر دو طرف بسیار زیاد است و بنابراین هیچ‌کدام نمی‌توانند از عهدۀ باختن برآیند.



سند سیاسی
محور جغرافیایی تاریخ
مقالۀ 1904 هافورد مکیندر دربارۀ اهمیت جغرافیای سیاسی
هافورد مکیندر   

​ توازن واقعی قدرت سیاسی در هر زمان معین، از یک سو قطعا محصول شرایط جغرافیایی، اقتصادی و استراتژیک بوده و از سوی دیگر، معطوف به مقدار نسبی نیرومندی، تجهیزات و تشکیلات و سازمان مردمان رقیب است. متناسب با این که این مقادیر به‌طور دقیق برآورد ‌شود، می‌توان تفاوت‌ها را [در میان رقبا] بدون توسل خام به زور تنظیم نمود. کمیت‌های جغرافیایی در محاسبه، قابلیت اندازه‌گیری و دوام بیشتری به نسبت ویژگی‌های انسانی دارند. از این رو، باید انتظار داشته باشیم که فرمول ما به همان اندازه در تاریخ گذشته و سیاست حاضر به کار رود.



سند سیاسی
پل سوزان
کریدور زمینی ایران به مدیترانه
بهنام طالب‌لو-دیوید آدسنیک   

«ابوکمال آخرین پایگاه داعش در منطقه مرزی سوریه بود و انتظار می‌رود طی چند روز آینده این شهر به طور کامل آزاد شود». «آزادسازی این شهر همچنین به معنای تکمیل آخرین حلقه کریدور زمینی مقاومت است که بر اساس آن، برای اولین بار تهران از طریق زمینی به سواحل مدیترانه و بیروت می‌رسد؛ تحولی که در تاریخ چندین‌هزارسالۀ ایران بی‌سابقه بوده است».



 1  

موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)